وضعیت آب و هوا

فراز و نشیب‌های کشت گلخانه‌ای در گناباد

به گزارش مجله باران کویر کشت گلخانه‌ای در خراسان رضوی  با توجه به اقلیم گرم و خشک آن از دیرباز مورد توجه و تاکید  بخش کشاورزی و کشاورزان بوده است.
طی دو دهه اخیر و با تشدید خشکسالی‌ها  و گرم‌تر شدن زمین شاهد توجه بیشتری  به تغییر الگوی کشت و ترویج کشت گلخانه‌ای در کشور و به خصوص خراسان رضوی بوده‌ایم.
شهرستان گناباد یکی از شهرستان‌های بسیار گرم و خشک خراسان رضوی است که با توجه به خشکسالی‌های 17 ساله به طور خاص توجه خود را بر کشت گلخانه‌ای متمرکز کرده است.
آلوئه‌ورا محصولی کاملا ارگانیک
به گزارش ایسنا، روانه روستای سقی  واقع در شهرستان گناباد می‌شویم تا گلخانه‌های آلوئه‌ورا را در قلب  بیابان‌های خشک شهرستان ببینیم، علیرضا حسن‌زاده، رئیس جهاد کشاورزی شهرستان گناباد در مورد این گلخانه‌ها عنوان می‌کند: آلوئه‌ورا نسبت به کم‌آبی بسیار مقاوم است و مصارف متعدد و مختلفی دارد. در هر 1000 متر ماهانه به حدود 30 متر مکعب به آب نیاز دارد و در سال 25 تن برگ آلوئه‌ورا برداشت می‌شود. این محصول نگهداری بسیار راحتی دارد و تنها نیاز است در زمستان دمای گلخانه به زیر 7 درجه سانتی‌گراد کاهش نیابد.
وی در خصوص کشت این محصول در گناباد تصریح می‌کند: حدود چهار سال است که در گناباد آلوئه‌ورا کشت می‌شود و کارخانه تولید نوشابه آلوئه‌ورا نیز در گناباد فعال است و درآمد این گلخانه سالانه حدود 36 میلیون تومان است که از این میزان تنها 6 میلیون هزینه صرف کشت، نگهداری و برداشت می‌شود.
حسن‌زاده با بیان اینکه این محصول هیچ‌گونه آفت خاصی ندارد، تصریح می‌کند: بنابراین 100 درصد کشت محصول به صورت ارگانیک است.
کارخانه تولید آلوئه‌ورا نیز واقع در روستای کاخک گناباد است که محصول آلوئه‌ورا را پس از گرفتن تلخی آن با عسل شیرین‌سازی کرده و به یک نوشیدنی کاملا معمولی تبدیل می‌کند. تمامی محصولات مورد استفاده این کارخانه از گلخانه‌های همین شهرستان تامین می‌شود.
کار تولیدی در ایران صرفه اقتصادی ندارد
حسین توکلی‌زاده، مدیرعامل مجموعه تولید آلوئه‌ورا برمس در خصوص احداث این کارخانه، اظهار می‌کند:  این کارخانه از سال 90 شروع به تحقیقات و پژوهش کرد و شروع به کار آن به صورت پایلوت آغاز شد از سال 92 احداث کارخانه را  استارت زدیم و نهایت در سال گذشته به بهره‌برداری رسید.
وی محصولات این کارخانه را شامل آب آشامیدنی آلوئه‌ورا شیرین شده با عسل، حاوی پالپ دانست و گفت: ما تنها تولیدی نوشیدنی آلوئه‌ورا در شرق کشور هستیم  و میزان مواد اولیه مورد نیاز ما حدود 10 تن آلوئه‌ورا و سه تن عسل در هفته است.
توکلی‌زاده اظهار کرد: اگر تمامی آلوئه‌ورای محصول ما توسط این شهرستان تامین شود برای کشاورزی و صنعت منطقه بسیار مفید خواهد بود، اما در حال حاضر تنها 5درصد از مواد اولیه مورد نیاز در گناباد تامین می‌شود.
وی از اضافه کردن خط تولید جدید به کارخانه خبر داد و عنوان کرد: تا سه ماه آینده محصولات جدیدی روی خط خواهد آمد و از آن پس هر دو ماه یک بار الوئه‌ورا را با طعم جدیدی به سبد محصولاتمان اضافه خواهیم کرد.
مدیرعامل مجموعه برمس با اشاره به اینکه محصولات این کارخانه در کل کشور توزیع می‌شود، بیان کرد: صادرات ما به استان‌های اصفهان، هرمزگان، خوزستان، خراسان رضوی، جنوبی و شمالی و ... در داخل است و صادرات خارجی تاکنون به عراق صورت می‌گرفته و صادرات به عمان و افغانستان نیز در حال بررسی است.
وی با اشاره به اینکه این کارخانه برای 25 نفر به صورت مستقیم اشتغال‌زایی کرده است، گفت: در حال حاضر تنها با یک شیفت کاری فعالیت می‌کنیم و چنانچه آلوئه‌ورای مورد نیاز ما تامین شود امکان کار به صورت سه شیفته را نیزداریم.
توکلی‌زاده در ادامه در خصوص موانع سرمایه‌گذاری در گناباد خاطرنشان کرد: گناباد نیروی کار فراوانی دارد و این می‌تواند به عنوان یک جاذب سرمایه مورد توجه قرار بگیرد، اما مشکلات دست و پا گیر اداری، بوروکراسی فراوان و ... همواره به عنوان موانع سرمایه‌گذاری مطرح بوده است، برای مثال در حال حاضر برای اخذ پروانه ساخت یک محصول باید سه ماه درگیر باشیم.
وی به میزان کم نقدینگی  و سود بالای تسهیلات بانکی به عنوان دیگر مشکلات در حوزه موانع سرمایه‌گذاری اشاره و اظهار کرد: برای این کارخانه حدود 4 میلیارد تومان سرمایه ثابت  و 1.5 میلیارد تومان سرمایه در گردش صرف شده که در حال حاضر میزان  بازدهی خالص آن ماهانه 20 میلیون تومان است.
مدیر عامل کارخانه برمس در خصوص عدم صرفه اقتصادی احداث کارخانه، عنوان می‌کند: کار  تولیدی در ایران به هیچ‌عنوان اقتصادی نیست و صرفه ندارد؛ چراکه سودی عاید سرمایه‌گذار نمی‌شود، در حال حاضر توانستیم از لحاظ کیفی در ساخت این محصول بسیار پیشتاز باشیم، اما عدم حمایت‌ها به ما اجازه گسترش فعالیت‌هایمان را نمی‌دهد.
اگر می‌شد گلخانه را می‌فروختم و وارد بازار دلالی می‌شدم
روانه گلخانه‌ای دیگری می‌شویم که محمود دادپور کارشناس منابع طبیعی مدیریت آن را بر عهده دارد.
وی در خصوص احداث این گلخانه، اظهار می‌کند: در سال 91 استارت کار گلخانه را زدم و با 3000 هزار متر مربع سالن آغاز به کار کردم. تا امسال به کشت خیار مشغول بودم، اما امسال به صورت آزمایشی به کشت گوجه‌فرنگی، فلفل دلمه‌ای، بادمجان، فلفل سبز و ... نیز روی آوردم. در حال حاضر هر کدام از این محصولات دارای مزیتی است، به طور مثال گوجه بازار فروش بیشتری دارد، فلفل مقاوم‌تر و خیار به صرفه‌تر است.
دادپور در ادامه در خصوص مشکلات موجود در این حوزه تصریح می‌کند: در آغاز کار با حمایت خوبی مواجه می‌شویم، اما در ادامه رهایمان می‌کنند در حال حاضر مهمترین مشکل من عدم بازار موجود با قیمت به صرفه برای فروش محصولات است. گلخانه صنعت نوپایی است که نیاز به حمایت فراوان دارد، اما من برخی از سال‌ها حتی با ضرر نیز مواجه می‌شوم. تامین سوخت زمستان بسیار بالاست و این باعث می‌شود حتی کفاف هزینه‌ها را ندهد.
وی در ادامه در خصوص مشکلات جذب سرمایه‌گذاری، عنوان می‌کند: موانع جذب سرمایه‌گذاری تماما به عدم حمایت‌ها مربوط می‌شود اگر من می‌توانستم گلخانه را بفروشم وارد بازار دلالی می‌شدم؛ چراکه این کار به استرس و هزینه آن نمی‌ارزد. تاکنون چندین گلخانه در گناباد ورشکست کرده و از اینجا رفته‌اند.

منبع خبر : ایسنا